رمضان

ماه رمضان ماهی پر از معنویت و نزدیکی به خدا و دعا است. این چهارمین ماه رمضونیه که تو دختر عزیزم کنار مون هستی . با هر ماه رمضونی که میاد بزرگتر شدنت رو بیشتر حس می کنم چهارتا ماه رمضون دیگه که بگذره شما هم به سن تکلیف میرسی و روزه گرفتن واجبت میشه این چها ر سال که خیلی زود گذشت انگار هر چی آدم بزرگتر میشه زمان هم زودتر میگذره و فرصتها رو بیشتر از دست میده همین ماه رمضون که امسال توی گرمترین ماهای ساله و قبل از اومدنش همه می گفتیم این روزهای طولانی رو چطوری روزه بگیریم پنج روزش گذشت و هنوز چشم بهم نزدیم تموم میشه و حسرت فرصتهای از دست رفته تو دلمون میمونه. دینای مامان همه میدونیم که باید قدر فرصتها رو بدونیم ولی باز هم غفلت می کنیم این روزها تمام وقت و فرصتت به بازی میگذره زندگی هم مثل یک بازیه حواست رو باید جمع کنی که بازی زندگی رو نبازی توی بازیهایی که امروز میکنی فقط پاکی وصداقت و صفا و یکرنگیه الهی بازی زندگی فردات هم بدور از بدی و حیله و کینه باشه.

چند وقت پیش آقاجان شعری رو از شخصی که توی اتوبوس دست فروشی میکرده خریده بودند برای یادگاری همین جا میزارم.

بیا تا قدر یکدیگر بدانیم

بیا تا قدر یکدیگر بدانیمکه تا ناگه ز یکدیگر نمانیم

بیا تا مهربانی پیشه سازیمبه مشتی زرق و برق خود را نبازیم

چه آمد بر سر اقوام و خویشان که گردید جمعشان این طور پریشان

چرا فامیلها از هم جدایند چرا دوستان رفیقان بی وفایند

چرا خواهر ز خواهر می گریزد برادر با برادر می ستیزد

چرا دختر زمادر ننگ دارد پدر با بچه هایش جنگ دارد

چرا مهر و محبت کیمیا شد همه دوستی رفاقتها ریا شد

نبینیم خنده ای بر روی لبها نه روز آرامشی داریم نه شبها

نه کس را لحظه ای آسوده بینیبه صد کار جمله را آلوده بینی

نه پولدار را زپولش لذتی استنه نادار را به جایی عزتی هست

نه آسایش نه آرامش نه راحت هم مشتاق یک آن استراحت

نبینی یک نفر را که کسل نیستپر است دلها و جای درد دل نیست

هم درگیر نوعی اضطرابند چو نفرین گشته دائم در عذابند

به خود آیید عزیزان راه کج شداز این رو زندگانیها فلج شد

چو مردم را عوض شد زندگانی شده این زندگانی زنده مانی

هم چیز هست و روز خوش نبینیممدام سر در گریبان می نشینیم

به ظاهر خانه ها مان کاخ شاه است درونش یک جهان اندوه و آه است

در و دیوارها کاشی و سنگ است ولی هر خانه یک میدان جنگ است

تمام خیر و برکتها بر افتادطبیعت با شما مردم در افتاد

چرا این گونه شد؟ از من کنید گوششده مهر و محبتها فراموش

دگر از بذل و بخششها اثرنیست ز انصاف و مروتها خبر نیست

شده نایاب صفا و مهربانی تعارفهاهمه سرد و زبانی

عمو جان,خاله جان دیگر نگوییمبرای مرگ هم در آرزوییم

یکی حج می رود سالی دو سه بارکنارش خواهرش نادار و ناچار

یکی با سود پولهای نزولی رود مکه به امید قبولی

یکی از کربلا و شام گوییدبرای فخر بر اقوام گوید

یکی نازد به ماشین و به باغشیکی باد تکبر در دماغش

یکی انگار از بینی فیل است ز بس خودخواه و مغرور و بخیل است

یکی وقتی به ماشینش سوار استفقط مثل بتی از زهر مار است

چنان در غبغبش باد غرور استکه گویی از نژاد سلم و تور است

تمام کارها گشته ریایی نجابت شد عوض با بی حیایی

بزرگترها ندارند احترامی به محتاجان نداریم اهتمامی

هم چسبیده جیب و کار خود رابه فکرند تا ببندند بار خود را

کسی را با کسی کاری نباشد اگر باری بود یاری نباشد

فقط دنبال نفع و کار خویشندبه فکر گرمی بازار خویشند

نه در فکر حلال و نه حرامندهمه دارند ولی نعمت زوالند

برای پول درآرند چشم هم رابه هر گندی نمایند پر شکم را

ز بس حرس و طمع در سینه دارندمدام با هم چو دشمن کینه دارند

شرف را مثل کالا می فروشند برادرها برادر را بدوشند

هنوز بابا نمرده سر دماغ استسر میراث,دعوا داغ داغ است

همه در عالمی دیگر بگردندعبوس و مسخ و بی احساس و سردند

چنین مردم دگر خیری نبینند اگر قارون شوند ,باز هم همینند

خلاصه دوستان دانید چه کاریمهمگی بر خر شیطان سواریم

بیا تا راه دیگر پیش گیریمسراغ از اصل و ذات خویشگیریم

بیا تا قدر یکدیگر بدانیمغرور و کینه را از خود برانیم

بیا تا دست یکدیگر بگیریمضمانت نیست تا فردا نمیریم

در کوه خرابات یکی میر نشد از مردن آدمی زمین سیر نشد

گفتم که به پیری برسم,توبه کنمبسیار جوان مرد و یکی پیر نشد